SINAIS. CARLA ANDRADE

PROGRAMACIÓN

SINAIS. CARLA ANDRADE

A PAISAXE E MÁIS ALÓ

Hai tempo xa que Carla Andrade (Vigo, 1983) está no punto de mira, non só da Mostra (onde estivo presente en pasadas edicións a través de varias das súas pezas), senón tamén como unha das voces máis prometedoras da arte actual. Só que manter o seu nome no status de promesa antóllase xa como algo do pasado en canto empezamos a facer reconto da obra que acumula ás súas costas, da súa gran coherencia formal e ideolóxica, e da súa distintiva personalidade como artista. Carla Andrade é, pois, un nome indispensable dentro da creación audiovisual (a través das súas películas, e tamén das súas fotografías e instalacións), non só en Galicia senón fóra das súas fronteiras, traxectoria que queremos recoñecer a través deste foco que se lle dedica dentro da programación.

Este espazo que dedicamos a Carla Andrade dentro da programación consta de dous partes: por unha banda, dun encontro de vetas performativas (conducido por Xisela Franco) no que a autora falará dos seus motivos, referencias e soportes conceptuais, ademais dos diversos retos ideolóxicos e filosóficos aos que se enfronta a súa práctica, incorporando na discusión gravacións, proxeccións e distintos materiais. A segunda parte estará dedicada á proxección dunha selección das súas pezas, que nos guiará por algúns fitos da súa obra ata o día de hoxe.

PROGRAMA

Sábado 08/06 | 19:00 h | Sala (S8) PALEXCO

Image module
Image module
Image module
Image module
Image module
  • LISTEN TO ME

    Carla Andrade, España, 2016, super 8 a vídeo, 7 min.
    Coa elegancia e a forza poética do mar como elemento primordial, Andrade subverte o rol ao que tradicionalmente se viu abocado a muller. De obxecto observado a suxeito que coa súa mirada abre os ollos a realidades esquecidas. Imaxes que ao fundirse reflicten un mundo cuxa sensibilidade está a mutar. Escenas dun ton onírico próximo ao surrealismo para plasmar a nova orde das cousas. (Javier H. Estrada)
    Listen to me é unha peza audiovisual que forma parte da película colaborativa VISIÓNS, realizada a partir do proxecto Cinema e Muller.

  • SIBILA

    Carla Andrade, España, 2017, super 8 a vídeo, 9 min.
    Sibila deixa Constantinopla por Naraío para pasar os seus últimos días consumida pola melancolía debido ao mal de amores producido polo seu irmán xemelgo Silván. Partindo dunha das múltiples narracións que de forma sincopada se suceden e interpolan no relato de Álvaro Cunqueiro “O Cabaleiro”, recreamos unha pequena historia mediante unha estética depurada e baseada na elipse para contrarrestar o evidente horror vacui que caracteriza a súa obra. (Carla Andrade)

  • EL PAISAJE ESTÁ VACÍO Y EL VACÍO ES PAISAJE

    Carla Andrade, España, 2017, vídeo, 15 min.
    Partindo dunha frase do poeta coreano Dalchin Kim, que sinala unha realidade onde non existe o recoñecemento discriminatorio, pois as cousas non teñen o valor do reflexo, desafiando así os mecanismos de poder occidentais; evócase, mediante as paisaxes baleiras do deserto de Atacama, a cosmovisión integrada propia da cultura andina, na que os fenómenos naturais están intimamente ligados cos fenómenos míticos e a vida social.
    (C. A.)

  • GEOMETRÍA DE ECOS I

    Carla Andrade, España, 2013, vídeo, 4 min.
    Primeira parte dunha serie non narrativa que mediante a paisaxe reflexiona sobre a representación do baleiro e o tempo no espazo, simbolizados pola cor branca. Paisaxes baleiradas, desvanecidas; como alegoría do engano sensorial e metáfora de fraxilidade. Estudo dos límites da materia; o ausente, o invisible, a non-forma, o inintelixible, o misterio… (C. A.)

  • MAGMA

    Carla Andrade, España, 2014, super 8 a vídeo, 6 min.
    Pingas de lume que crean un universo de asteroides magmáticos. Realidade líquida e gravitacional. Enerxía cósmica. Ritmo atomizado. Neuronas dun inconsciente liberado. Eliminación da idea de “alma” como “todo”, reducíndoa á condición de unidades de enerxía en perpetuo proceso, partículas elementais, sen duración, que xorden en perfecta dependencia. O “eu” como unha corrente de unidades de forza en incesante devir que procura a ilusión dunha entidade. Cadea kármica. Idea de que a eternidade reside no transitorio, o eterno perténcelle ao instante. Eternidade non como infinita duración senón como ausencia de temporalidade. Universo de carácter móbil, procesual, relacional e interactivo de todo o existente. Aquí o “obxecto” concíbese como algo que se vai constituíndo, completándose, perdéndose e recuperándose co ritmo vibrátil dun universo en produción constante. (C. A.)